Jak walka walka Dooma ewoluuje obok nowoczesnej muzyki metalowej

Seria Doom od dawna jest synonimem pulsujących rytmów muzyki metalowej. Pojedynczy riff lub wgląd w kultowe demoniczne obrazy natychmiast wywołuje to połączenie. Tradycyjne motywy serialu - płaszki, czaszki i diabelskie stworzenia - miwidują wizualną estetykę legendarnych metalowych zespołów, takich jak Iron Maiden. W ciągu 30-letniej historii ewolucji Doom w rozgrywce została odzwierciedlona przez ścieżkę dźwiękową, która zapuściła się przez różne metalowe podgatunki, od jego thrash metalowe pochodziły z metalcore, które są zbliżone do metalcore, Doom: The Dark Ages.

Kiedy Doom po raz pierwszy pojawił się na scenie w 1993 roku, na ścieżkę dźwiękową była pod silnym wpływem gigantów thrash metalowych z późnych lat 80. i wczesnych lat 90. Współtwórca John Romero otwarcie potwierdził wpływ zespołów takich jak Pantera i Alice w łańcuchach, co jest widoczne w utworach takich jak „Untitled” używane na poziomie E3M1: Hell Keep, z riffem uderzająco podobnym do „Ujścia wojny pantera”. Oryginalny wynik Dooma, wykonany przez Bobby'ego Prince'a, przyjął podgatunek Thrash, odzwierciedlając intensywność pasm takich jak Metallica i wąglika. Ta ścieżka dźwiękowa doskonale uzupełniała szybką akcję gry, prowadząc graczy przez korytarze Marsa i zwiększając pilność spotkań z demonicznymi wrogami.

DOOM: The Dark Ages - Gamepalay zrzutu ekranu

6 zdjęć

Przez ponad dekadę muzyka Dooma nadal dostosowuje się do swojej rozgrywki, utrzymując synergię między prędkością jego pocisków a okrucieństwem ścieżki dźwiękowej. Jednak w 2004 r. Doom 3 popadł odważny krok na terytorium przetrwania, wprowadzając wolniejsze, bardziej celowe tempo, które wymagało nowego dźwięku. Główny temat Doom 3, przypominający „Materalus” Tool, pokazał zmianę w kierunku bardziej eksperymentalnej i atmosferycznej muzyki. Chociaż oprogramowanie ID początkowo szukało talentów Trenta Reznor do projektu, to Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ten temat, czerpiąc inspirację ze złożonych rytmów narzędzi i niesamowitych pekul dźwiękowych.

Pomimo sukcesu komercyjnego odejście Doom 3 od tradycyjnej akcji w szybkim tempie serii było postrzegane jako anomalia. Na początku 2000 roku oznaczało transformacyjny okres dla gier FPS, a tytuły takie jak Call of Duty i Halo przekształcały gatunek. Podobnie, metalowa scena poruszała się po własnej ewolucji, z zespołami takimi jak Slipknot i Deftones przekraczały granice, podczas gdy inni tacy jak Limp Bizkit i Mudvayne eksperymentowali z NU-Metal. Ścieżka dźwiękowa Doom 3, choć nie tak kultowa jak praca Tool, z powodzeniem uchwyciła niepokojącą atmosferę gry.

Po długotrwałej przerwie Doom powrócił w 2016 roku z całkowitym przeglądem, obejmując oryginalny pęd z serii. Pod kierunkiem Marty'ego Strattona i Hugo Martina, ścieżki dźwiękowej Doom 2016, wykonanej przez Micka Gordona, Incorporated DJent, progresywnego podgatunku metalowego znanego z rytmicznego chuggingu. Częstotliwości pod-basowe i biały szum wyniku stworzyły trzewne wrażenia, które uzupełniały nieustanną akcję gry. Ścieżka dźwiękowa Doom 2016 stała się jedną z najbardziej uznanych w grach, ustanawiając wysoki pasek przyszłych wpisów.

Wyzwanie związane z przekroczeniem sukcesu Doom 2016 było widoczne w rozwoju Doom Eternal w 2020 r. Praca Gordona z zespołami takimi jak przyniesienie mi horyzontu i architektów w tym okresie wpłynęły również na wynik Doom Eternal, wprowadzając więcej elementów elektronicznych i awarii. Choć wciąż ciężka, ścieżka dźwiękowa była nieco lżejsza niż jego poprzednik, dostosowując się do włączenia platformu i elementów układanki.

Doom 2016 pozostaje osobistym ulubionym, rezonującym z surową energią ścieżki dźwiękowej i rozgrywki. Podczas gdy Doom Eternal jest bardzo ceniony, jego bardziej wyrafinowane podejście do metalcore i eksperymentalnej rozgrywki nie rejestrują dla mnie tej samej esencji. Wydanie architektów „Wszyscy nasi Bogowie porzucili nas” w 2016 roku, podobnie wyróżnia się jako ulubiony, podkreślając wpływ tego roku zarówno na muzykę metalową, jak i grę.

Nadchodzące zagładę: The Dark Ages obiecuje dalsze rozwinięcie serii. Ujawniona podczas programistów Xbox Direct, gra wprowadza wolniejszy system bojowy z nowymi mechanikami, takimi jak Captain America-Like Shield i Giant Mechs. Ta zmiana rozgrywki sugeruje ścieżkę dźwiękową, która musi równoważyć ciężkość z zwinnością, czerpiąc inspirację zarówno z przeszłości, jak i obecnego metalu. Nowi kompozytorzy, końcowi ruch, wydają się kierować wpływami zespołów takich jak Knovered Loose, znane z ich podziałów sejsmicznych, jednocześnie odwiedzając korzenie thrash oryginalnego zagłady.

Innowacje w rozgrywce Dark Ages, takie jak montaż mitologicznych stworzeń i pilotowanie mechów, sugerują poszerzenie doświadczenia zagłady. Ta ewolucja odzwierciedla eksperymentalne trendy we współczesnym metalu, w których zespoły takie jak przynoszą mi horyzont, zawierają różnorodne wpływy. Ponieważ Doom nadal przesuwa granice, jego ścieżka dźwiękowa pozostaje kluczowym elementem, zwiększając wciągające doświadczenie gry. Po wydaniu w maju The Dark Ages jest gotowy zaoferować zarówno ekscytującą rozgrywkę, jak i nowy ulubiony metalowy album dla fanów.