Spelen als Yasuke in Shadows voelt niet als Assassin's Creed, hij is iets nieuws

Dankzij een hernieuwde focus op de kernconcepten die de serie definieerden, levert * Assassin's Creed: Shadows * de meest bevredigende ervaring die de franchise in jaren heeft aangeboden. De game brengt het opwindende parkour -systeem terug dat doet denken aan *eenheid *, versterkt door een grijphaak die je snel naar strategische uitkijkpunten voortstuwt. Op een hoge draad boven je vijanden, je bent slechts een druppel weg van het uitvoeren van de perfecte moord - zolang je maar als NAOE speelt. Schakel echter over naar Yasuke, de tweede hoofdrolspeler van de game, en je staat in voor een compleet andere gameplay -ervaring.

Yasuke is traag, onhandig en kan geen stille takedowns uitvoeren. Zijn klimmen is pijnlijk traag, verwant aan het tempo van een opa, waardoor hij een schril contrast is met de typische wendbare moordenaar. Deze onconventionele ontwerpkeuze van Ubisoft is zowel verbijsterend als intrigerend. Spelen als Yasuke voelt minder als * Assassin's Creed * en meer als helemaal in een ander spel stappen.

Aanvankelijk was het enorme verschil tussen de mogelijkheden van Yasuke en de kernfilosofie van * Assassin's Creed * frustrerend. Wat is het doel van een hoofdrolspeler die worstelt met fundamentele moordenaarsvaardigheden? Toen ik echter dieper in zijn gameplay ging, begon ik het unieke perspectief dat Yasuke brengt te waarderen. Zijn ontwerp pakt verschillende langdurige problemen in de serie aan.

Na de vroege uren van de campagne te hebben doorgebracht met het beheersen van NAOE's snelle en dodelijke Shinobi -technieken, is overstappen op Yasuke een schokkende ervaring. Deze torenhoge samurai is niet geschikt voor stealth, worstelt om vijandelijke kampen te navigeren en nauwelijks in staat om alles boven zijn hoofd te schalen. Zijn ongemakkelijke balans op het dak en langzaam klimmen introduceren opzettelijke wrijving, waardoor verticale verkenning een omslachtige taak is en spelers ertoe aanzet om geaard te blijven.

Deze beperking stimuleert een meer gegronde aanpak, die op zijn beurt het vermogen van Yasuke om bedreigingen van bovenaf te onderzoeken beperkt. In tegenstelling tot NAOE, die kan vertrouwen op Eagle Vision, heeft Yasuke niet zo'n hulpmiddel en dwingt spelers om alleen op zijn ruwe kracht te vertrouwen.

* Assassin's Creed* ging traditioneel over heimelijke moorden en verticale verkenning - elementen waar Yasuke direct tegen is. Spelen als hij voelt meer verwant aan *Ghost of Tsushima *dan *Assassin's Creed *, met de nadruk op gevechten over stealth. De gameplay van Yasuke vereist een herevaluatie van hoe we *Assassin's Creed *benaderen, en daagt de moeiteloze klimmechanica van de serie uit door zorgvuldige omgevingsobservatie te vereisen om specifieke paden te vinden.

Hoewel deze paden Yasuke naar zijn doelstellingen leiden, beperken ze zijn vrijheid in algemene verkenning en maken het een uitdaging om een ​​hoog terrein te krijgen voor strategische planning. Zijn enige stealth-gerelateerde vaardigheid, de 'brute moord', is meer een openingsbeweging voor gevechten dan een stille takedown. Maar wanneer gevechten ontstaan, biedt * schaduwen * het beste zwaardspel dat de franchise in meer dan tien jaar heeft gezien, met doelgerichte stakingen en diverse technieken die culmineren in spectaculaire afwerkingsbewegingen.

De scheiding van gevechten en stealth in verschillende karakters voorkomt het mengen van stijlen die worden gezien in *origins *, *odyssey *en *valhalla *. NAOE's kwetsbaarheid dwingt een terugkeer naar stealth -tactieken, terwijl de kracht van Yasuke spelers in staat stelt intense gevechten. Deze benadering met dubbele protagonist onderhoudt de kernelementen van de serie en biedt een nieuwe gevechtservaring.

Ondanks de bedoeling achter het ontwerp van Yasuke, is het een uitdaging om hem te verzoenen met de traditionele * Assassin's Creed * -ervaring. Terwijl eerdere hoofdrolspelers zoals Bayek en Eivor zich waagden in actiegebied, belichaamden ze nog steeds de essentiële Assassin -eigenschappen. Yasuke, als een samurai, past thematisch maar wijkt af van de kernmechanica van de serie.

De echte uitdaging voor Yasuke is zijn tegenhanger, NAOE. Ze is misschien wel de beste * Assassin's Creed * -protagonist in jaren, met een robuuste stealth -toolkit die perfect is aangevuld met de verticale architectuur van Sengoku -periode Japan. NAOE's gameplay vervult de belofte van *Assassin's Creed *: een zeer mobiele stille moordenaar zijn.

NAOE profiteert ook van de ontwerpveranderingen die Yasuke vormen. Het "Stick to Every Surface" van de serie is vervangen door een meer realistische aanpak, waardoor spelers hun routes zorgvuldig moeten plannen. Dit verbetert de open-wereld ervaring, waardoor het een echte * Assassin's Creed * Sandbox is. Op de grond is de gevecht van NAOE net zo fel en impactvol als die van Yasuke, hoewel ze langdurige gevechten niet kan verdragen.

De poging van Ubisoft om twee verschillende speelstijlen aan te bieden met Yasuke en NAOE creëert een tweesnijdend zwaard. Yasuke's gameplay is een verfrissend vertrek van de norm, maar het daagt de fundamentele elementen van *Assassin's Creed *uit. Hoewel ik altijd naar Yasuke zal terugkeren voor de sensatie van gevechten, is het door NAOE dat ik mezelf echt onderdompelt in * Shadows ' * wereld. Bij haar voel ik de essentie van *Assassin's Creed *.