Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Assassin's Creed serisinin en unutulmaz anlarından biri , Assassin's Creed III'ün başlarında gerçekleşir. Sözde suikastçılarını Yeni Dünya'da toplayan Haytham Kenway, başlangıçta kahramanca görünüyor. Gizli bir bıçak kullanıyor, Ezio Auditore'un karizmasına sahip ve hatta Yerli Amerikalıları hapishaneden kurtarıyor ve İngiliz askerleriyle savaşıyor. Bununla birlikte, Tapınak ifadesini "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesini şok edici bir gerçeği ortaya koyuyor: Tapınakçıları her zaman takip ediyoruz.

Bu şaşırtıcı bükülme, Assassin'in Creed'in kullanılmayan potansiyelini örneklendirir. İlk oyun ilgi çekici bir öncül getirdi - hedefleri iyice öğrenmek, öğrenmek ve ortadan kaldırmak - ama hem Altaïr hem de kurbanları kişiliğe sahip olmayan bir şekilde kısa bir süre kaldı. Assassin's Creed II, ikonik Ezio'yu tanıtarak bunu geliştirdi, ancak rakipleri az gelişmiş kaldı, Assassin's Creed: Kardeşlik en iyi örnek olarak Cesare Borgia. Sadece Amerikan Devrimi sırasında belirlenen Assassin's Creed III'te Ubisoft, hem avcı hem de avlanmaya eşit çaba harcadı, kesintisiz bir anlatı akışı ve ustaca bir oyun ve hikaye dengesi yarattı - henüz eşsiz bir feat.

Mevcut RPG ERA genellikle iyi karşılanmakla birlikte, birçok makale, video ve forum gönderisi Assassin'in Creed'in düşüşte olduğunu göstermektedir. Sebepler tartışılıyor: Anubis ve Fenrir gibi tanrıları içeren gerçekçi olmayan binalar; romantizm seçenekleri; Ya da, tartışmalı olarak, Assassin's Creed: Shadow'da Yasuke gibi gerçek bir tarihi figürün kullanılması. Bununla birlikte, düşüşün serilerin, genişleyen açık dünyalarda kaybedilen karakter odaklı hikaye anlatımından vazgeçmesinden kaynaklandığına inanıyorum.

Zamanla, Assassin's Creed RPG ve Canlı Hizmet Elemanları içeriyordu: diyalog ağaçları, XP, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme. Yine de, daha büyük taksitler sadece çok sayıda yan görev nedeniyle değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da boş hissediyor.

Assassin Creed Odyssey, Assassin's Creed II'den daha fazla içeriğe sahipken, çok az gelişmiş hissediyor. Daldırmayı geliştirmeyi amaçlayan oyuncu seçim sistemi genellikle tam tersi etkiye sahiptir. Birden fazla senaryodan oluşan uzun komut dosyaları, daha sınırlı etkileşimlere sahip önceki oyunların cilasından yoksundur. Aksiyon-macera döneminin odaklanmış senaryoları, merhamet veya vahşilik talep eden oyuncu seçimlerinden etkilenmeyen keskin bir şekilde tanımlanmış karakterler yarattı.

Yazı başka şekillerde de acı çekti. Modern oyunlar genellikle basit bir suikastçılar-iyi/Tapınaklar-dikotomi sunarken, daha önceki oyunlar ahlaki belirsizliği araştırdı. Assassin's Creed III'te , yenilen Tapınaklar Connor'un inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların soykırımı önleyebileceğini öne sürüyor; Thomas Hickey suikastçının misyonunu eleştiriyor; Benjamin Kilisesi ahlakın öznelliğini vurgular; Ve Washington'un eylemlerinin bile ahlaki olarak sorgulanabilir olduğu ortaya çıkıyor. Haytham, Connor'un Washington'a olan inancına meydan okuyor ve ikincisinin potansiyel zulmünü öngörüyor. Oyun cevaplardan daha fazla soru ile bitiyor ve anlatı gücünü artırıyor.

Assassin's Creed II'nin film müziğinden "Ezio'nun Ailesi" nin popülaritesi, PS3 dönemi oyunlarının duygusal rezonansını vurgular. Assassin's Creed II ve Assassin's Creed III, sadece ortamdan ziyade kişisel travmaya odaklanarak karakter odaklı. Modern oyunların gelişmiş dünya inşası ve grafiklerini takdir etsem de, dizinin onu bu kadar büyüleyici hale getiren odaklanmış hikaye anlatımına geri döneceğini umuyorum. Ne yazık ki, bugünün pazarında, böyle odaklanmış bir yaklaşım finansal olarak uygulanabilir olarak kabul edilemeyebilir.