Ik werd gek en vermoordde iedereen in Atomfall

Ga met me mee op een gewelddadige uitstap door het bestraalde Engelse platteland-een onderdompeling van 90 minuten in Atomfall , de nieuwe overlevingswedstrijd van Rebellion, makers van Sniper Elite . Ik heb onlangs wat tijd doorgebracht in een pub in Noord-Londen, geniet van een pint en een hands-on demo, en kwam weg geïntrigeerd door de open missies van Atomfall en de verontrustende sfeer. Ik besloot ook, misschien onverstandig, om iedereen aan te vallen in zicht met een cricket vleermuis, inclusief een schijnbaar onschuldige oude dame. Laat het me uitleggen.

Elke NPC in Atomfall is te doden, van de laagste bewaker tot de meest cruciale quest-gever. Beginnend met de demo besloot ik om deze functie te testen. Mijn aanpak was, laten we zeggen, minder dan subtiel. Binnen twee minuten na het verkennen van deze digitale cumbria heeft ik een tripwire geactiveerd, wat resulteerde in een nogal rommelige ontmoeting met drie bewakers. Mijn favoriete wapen? Een cricket vleermuis, royaal spetterde met (virtueel) bloed.

Later heb ik een boog en pijl geplunderd, een welkome upgrade van mijn botte instrument. Dit zorgde voor zowel korte als langeafstandsopdrachten, waardoor Mr. Cricket Bat een welverdiende rust kreeg. In de buurt stond een torenhoge rieten man onheilspellend - een aanblik dat liet doorschemeren naar de folk horror -ondertonen die in deze regio van * Atomfall's * gesegmenteerde wereld zijn geweven, bestaande uit meerdere 'open zones'. Deze verontrustende sfeer voedde het mysterie in het hart van het spel: wat gebeurde er in deze eens bekende, nu radioactieve hoek van Engeland?

Mijn contemplatie werd onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze dienden als uitstekende doelpraktijk voor mijn nieuwe boog. Een. Twee. Drie. Naar beneden gingen ze. Mijn innerlijke Robin -kap nam het even over voordat ik terugbrak naar de realiteit - en de relatief rustige Londense pub. (Het was slechts 10 uur, ik zweer het.)

De boog voelde bevredigend, maar ik was meer geïnteresseerd in het unieke Stamina -systeem van Atomfall . In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het een hartslagmonitor die toeneemt met inspannende activiteit. Sprint, bijvoorbeeld, duwt uw hartslag over 140 bpm, die invloed heeft op de nauwkeurigheid van de richtlijn. Later vond ik een boog meesterige vaardigheid, waardoor de richtboete van een hoge hartslag ontkende. Hoewel niet het meest opwindende voordeel, leek de vaardigheidsboom flexibel genoeg om je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl, of het nu stealth of direct gevechten.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen Mijn enige prestatie tot nu toe is een stapel dode druïden, mijn algemene doel voelde enigszins onduidelijk. Aimloze verkenning van de Casterfall Woods leverde weinig op, dus ik volgde mijn enige voorsprong: een briefje die me naar een kruidkundige, moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg stuitte ik op aanwijzingen voor het grotere verhaal, als een glinsterende, olieachtige afwijking over een energiecentrale-de schijnbare oorzaak van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië. Een telefoonbox in de buurt belde met een enge waarschuwing om uit het bos te blijven. Daarvoor te laat.

Het pad was gevuld met soortgelijke omgevingsverhalen: een verontrustend booby-gevangen botenhouse, een schedelgeested heuvel, en de onheilspellende woorden "Gly Gly Lost" geschilderd op de structuur. Atomfall creëert een consistent ongemakkelijke sfeer, waarbij ze rustige bossen combineren met angstaanjagende zones. Hoewel de fallout -vergelijkingen gebruikelijk zijn, voelen stalker en het vervolg meer passend aan, zowel tonally als in game -ontwerp.

Doet me denken aan klassieke point-and-click-avonturen op de manier waarop je wordt aangemoedigd om elke hoek van gesprek te verkennen op zoek naar een hint. Na een ander druïde bloedbad (en een snelle kruidenblazing), ontmoette ik moeder Jago bij haar toewijzing. Ze leek op een magisch geneigde Angela Lansbury, ondanks mijn grondige ondervraging bood ze vage antwoorden, die doen denken aan klassieke point-and-click-avonturen waar een grondig gesprek de sleutel is. Eindelijk een doorbraak: ze bood informatie aan in ruil voor haar gestolen kruidingsboek, gevangen gehouden door de Druïden in hun versterkte kasteel.

Mijn Freeform -aanpak bracht me ertoe het kasteel van de zijkant aan te vallen. Een patrouille in de buurt van een verlaten benzinestation initieerde de "Battle of the Forourt", waar ik een granaat gebruikte, vervolgens een nagelbom, om de weg vrij te maken voor een melee van dichtbij. De vijandelijke AI was niet bijzonder verfijnd, maar het gevecht was bevredigend visceraal. Hoewel leuk, voelde de gevechten ondergeschikt aan verkenning en ontdekking.

Binnen de kasteelwanden vond ik een vergrendelde hut met een notitie met kaartcoördinaten voor de sleutel. * Atomfall* mist objectieve markers, waardoor spelers zelf aandachtspunten moeten markeren. Ik vermoedde dat het boek niet in de hut was, dus ging ik naar de hoofdlook.

Meer druïden kwamen aan hun einde, maar het boek bleef ongrijpbaar. Mijn tien minuten durende zoektocht bleek vruchteloos en benadrukte het stompe missieontwerp van Atomfall . Hoewel het soms frustrerend is, stimuleert deze aanpak exploratie en detectivewerk.

Ik merk dat ik uiteindelijk wordt aangemoedigd door de benadering van Rebellion om iets te maken dat de speler uitdaagt. Na de kaartcoördinaten kwam ik een giftig plantendier tegen dat te moeilijk was om te overwinnen. Toen ik mijn save opnieuw laadde, omzeilde ik het met behulp van een aantal acrobatische manoeuvres en de sleutel van een slachtoffer ophalen. Terug bij de hut vond ik een Perk -punt en munitie - maar niet het boek.

Toen ik de diepten van het kasteel verkende, doodde ik de Hogepriesteres, vond een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, waarbij ik een nieuwe questline ontgrendelde die ik miste om na te streven. Nog steeds geen boek.

### Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Mijn demo eindigde met de openbaring dat het boek in het kasteel was , op een tafel dat ik over het hoofd had gezien. Daarvoor had ik mezelf ervan overtuigd dat het een list was. Terugkerend naar de kruidkundige, doodde ik haar in mijn verwarde woede en vond ik een recept voor het omgaan met het giftige wezen. We hadden de tijd kunnen besparen.

De looptijd van Atomfall wordt geschat op 4-5 uur voor een gehaaste playthrough en ongeveer 25 uur voor een grondige verkenning. Een andere speler bij de demo had een heel andere ervaring, die een gecrashte helikopter en moordende robots tegenkwam. Zelfs een verkenning op oppervlakte-niveau onthult de diepte van Atomfall .

Atomfall voelt als een spel dat je beloont, hoe meer je je overgeeft aan zijn verduisterde Quest-ontwerp. Het stompe ontwerpontwerp van de game is misschien onaangenaam voor sommigen, maar het beloont speciale verkenning. De wazige lijnen tussen hoofd- en side -quests voegen gevaar toe en moedigen unieke spelersverhalen en eindes aan. Mijn einde, ondanks de ondergang van moeder Jago, zal verschillen van de jouwe.

Mijn tijd was op. Cricket vleermuis in de hand ging ik naar de kroeg en liet een spoor van bloedbad en onbeantwoorde vragen achter.