Wolf Man en Hollywood's zoektocht om monsters weer relevant te maken

Dracula. Het Frankenstein -monster. De onzichtbare man. De mummie. En natuurlijk de wolfman.

Deze iconische monsters zijn gedurende tientallen jaren geëvolueerd en aangepast, waardoor enkelvoudige interpretaties worden overstijgt en tegelijkertijd angstaanjagend publiek in de hele generaties. Recente voorbeelden zijn Robert Eggers's Nosferatu en de aankomende Frankenstein -film van Guillermo del Toro. Nu voegt schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn visie toe aan het pantheon met een nieuwe kijk op de wolfman.

Maar hoe maakt een filmmaker een modern publiek contact met nog een weerwolffilm, met name een gecentreerde op The Wolf Man? Hoe maken filmmakers, zoals Whannell opmerkt, deze klassieke monsters vandaag beangstigend en resonerend?

Verzamel je fakkels, wolfsbane en inzet - en je capaciteit voor metaforische interpretatie - omdat we we hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering om de wolfman voor 2025 nieuw leven in te blazen en waarom je er moet om schelen.